شناسایی بخش‌های کلیدی اقتصاد ایران بر اساس کمترین انتشار آلاینده کربن دی‌اکسید با استفاده از رویکرد ماتریس حسابداری اجتماعی

امروزه آلودگی به یکی از چالش‌های اصلی مدیریتی کشورها تبدیل شده است؛ به ‌گونه‌ای که کشورها علاوه بر سیاست‌ها و اقدامات درون مرزهای خود، سامان‌دهی آلودگی را در حوزه بین‌المللی نیز دنبال می‌کنند. ایران به عنوان کشوری در مسیر توسعه، برای دستیابی به رشد مستمر توأم با حفظ محیط زیست، لازم است به مبحث شدت انرژی و نیز انتشار آلاینده گازهای گلخانه‌ای توجه بیشتری داشته باشد. در این راستا هدف پژوهش حاضر تعیین اولویت‌بندی سرمایه‌گذاری در بخش‌های اقتصادی با توجه به حداقل انتشار گاز دی‌اکسید کربن و حداکثر رشد اقتصادی است. به همین منظور به کمک ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1390 دی‌اکسید کربن مستقیم و غیرمستقیم ناشی از تولیدات بخش‌های اقتصادی و ضریب فزاینده تولید محاسبه و به کمک روش نرمال‌سازی این شاخص‌ها و شاخص ترکیبی این دو، اولویت‌بندی سرمایه‌گذاری تعیین گردید. نتایج نشان می‌دهد که بخش‌های ساخت محصولات غذایی، کشاورزی، ساختمان، ساخت محصولات فلزی به لحاظ این شاخص ترکیبی بیشترین ضریب فزاینده تولید و کمترین میزان انتشار دی‌اکسید کربن را در اولویت قرار داده‌اند.